Ciągnik siodłowy, czyli według definicji – pojazd przeznaczony do ciągnięcia innych pojazdów drogowych, które nie posiadają własnego napędu, czyli na przykład naczep. Jak sama nazwa wskazuje – wyposażony jest w siodło, umieszczone za kabiną oraz tuż przed tylną osią. Stanowi ono element pozwalający na przyłączanie wspomnianych naczep, które dzięki temu, że nie jest to połączenie sztywne, mogą skręcać względem ciągnika.
Istnieje wiele rodzajów tego typu pojazdów, rozróżnić je można poprzez typ kabiny, rodzaj napędu oraz ilość osi. Warto natomiast zaznaczyć, że miejsca zaczepów są uniwersalne i można do nich podłączać wiele rodzajów naczep. Sam proces natomiast jest stosunkowo prosty i nie zajmuje wiele czasu.
Przyjrzyjmy się zatem, jakie rodzaje ciągników są dostępne i jaki podział można zastosować.
Podział pod względem wagi
Wyróżnić można zarówno lekkie ciężarówki oraz ciężkie. Różnica między nimi jest zasadnicza i ma bardzo duży wpływ na ograniczenia w transporcie drogowym. Spotkać możemy ciągniki które ważą ok. 6-7 ton (jedno osiowe) oraz cięższe – o wadze 11-13 ton (2-3 osiowe). Mając w pamięci, że waga całkowita załadowanego zespołu pojazdów nie może przekraczać 40 ton (w przypadku wyższej wagi, niezbędne będą odpowiednie zezwolenia), łatwo można sobie obliczyć ile ładunku może przewieźć lżejszy ciągnik a ile cięższy.
Takie spojrzenie jednak byłoby zbyt proste. Niższa waga nie wynika bowiem tylko z mniejszej liczby osi, ale i z np. mniejszej i uboższej kabiny, która w takim wypadku może być pozbawiona przedziału sypialnianego, a co za tym idzie – nie będzie nadawała się do transportów dalekobieżnych. Cięższe warianty są również zwykle mocniejsze i sprawdzą się lepiej gdy będziemy mieli do przewiezienia towar ponadgabarytowy o wadze przekraczającej standardowe normy.
Przykłady lekkich ciągników: Scania serii P, Volvo FM, DAF CF
Przykłady ciężkich ciągników: Scania serii R, Volvo FH, Renault Magnum
Podział ze względu na rodzaj kabiny
Ten temat został poruszony w niewielkim stopniu już w powyższym podpunkcie. Wyróżnić można następujące rodzaje:
- kabina krótka (wąska)
- kabina dzienna
- kabina sypialna
Jak sama nazwa wskazuje – kabina wąska nie oferuje zbyt wielu luksusów kierowcy. Pojazdy w nią wyposażone nie są przeznaczone do jazdy na długich dystansach. W przypadku kabiny wysokiej, mamy do czynienia z niewielką przestrzenią. W przypadku odmiany dziennej – z reguły znajdzie się jeszcze jakaś dodatkowa przestrzeń za plecami kierowcy, ale też nie ma co oczekiwać jej specjalnie dużo.
Najbardziej docenianym przez transportowców wariantem jest rzecz jasna kabina sypialna. Wyposażenie obejmuje nie tylko łóżko (czasem nie jedno), ale i szereg innych udogodnień, takich jak telewizor, mikrofalówka, lodówka. Co więcej, tego typu szoferki można również dobierać pod względem wysokości, dzięki czemu nawet wysocy kierowcy będą mogli spokojnie się wyprostować wewnątrz pojazdu.
Istnieje jeszcze jeden podział – tutaj już będzie nieco bardziej światowo. W Ameryce Północnej oraz Australii bardzo popularne są kabiny typu long nose, czyli takie, w przypadku których silnik jest przed kierowcą, a nie pod nim. Niestety, mimo efektownego wyglądu i nieco bardzie aerodynamicznej konstrukcji, w Europie tego typu ciągniki się specjalnie nie przyjęły (mimo, że nawet europejscy producenci podejmowali próby, np. Scania Torpedo). Ma to oczywiście niewątpliwy związek z ograniczeniami długości zestawów na Starym Kontynencie. W przyrodzie nic nie ginie – dłuższa kabina = krótsza naczepa, a co za tym idzie, mniej ładunku.
Podsumowanie
Podsumowując, ciągniki siodłowe, mimo, że są do siebie podobne i spełniają podobne zadania, to jednak nie są takie same. Trudno też znaleźć złoty środek, kluczowe jest tu przede wszystkim konkretne przeznaczenie takiego pojazdu. Na szczęście, katalogi ofertowe producentów są wypełnione najróżniejszymi konfiguracjami, więc każdy przewoźnik znajdzie coś dla siebie.
